mensûx

Kurmancî

Rengdêr

mensûx

1. bêhukm
2. ji hukm rabûn, nesux bûn

Ji wêjeyê

• Çe încîl û çe Tewrat in di mensûx in di mulx'at in
  Bi wî navî misemmat in hukim çû kenzê rehmanî — (Mela Hisênê Bateyî)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Werger

• Îngilîzî: a superceding → en law, a law which trump → ens a previous one