meknûn

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
meknûn	meknûntir	herî meknûn meknûntirîn

meknûn

1. nepenî, nehînî, veşartî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Ji wêjeya klasîk

• Ew dilê erdê û hem husn û biha
  Zîneta meknûn="" û durra bê biha — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)