mêhreban

 Binêre herwiha: Mêhreban

Kurmancî

Rengdêr

mêhreban

1. dilovan, dilpak
   • Dayikî Cemal ji ber adet û orfên civaka paşverû zû strangotin terikand û heya mirinê xwe wenda kir da ku kes wê mîna hunermend nas neke. Ew jineke xêrxwaz, nefs bilind û gelek mêhreban bû. — (Jiyana Dayikî Cemal [arşîv], bernamegeh.org, 2019)
   • Bi navê xwedê yê mezin û mêhreban, birayê rêzdar, dibistan ji bo zarok û ciwanan tune ne, perwerde ne ji bo keçan û ne jî ji bo kuran tune ye, em rica ji kesên xwedî bîr û ra dikin ku dibistanan ji bo zarokan vekin. — (Li Cerablusê çi diqewime [arşîv], rudaw.net, 2016)
   • Lê Xanî di Mem û Zînê de bi vegotina mîrê Kurd Emîr Z(ey)neddîn dest bi hikayetê diket ku ew li Cizîr(a) Botan hukumdariya taîfeyên Kurd diket ku ew emîrekî mêhreban, comerd, xêrker, xêrxwaz û xwştivîyê xwas û 'amê Kurdan e. — (Nûbihar, Muqayeseyek digel Mesnewiya Kurdî [arşîv], Ehmed Şerîfî (wergêr Ayhan Geverî), hj. 131, r. 21)

Herwiha

• mihrivan
• mihrevan

Jê

• mêhrebanî

Etîmolojî

Ji farisî [Peyv?].

Werger

• Îngilîzî: warmhearted → en, kind → en