kehîl

Kurmancî

Mane

kehîl (cureyê peyvê?)

1. çavên kilkirî

Ji wêjeyê

• »Qed selebe r-rûhe 'ela xefletin
  iz heceme l-qelbe bi-terfin kehîl«
  Gerçi li ber derb û cefan fîl-i bûm — (Dîwana Melayê Cizirî)