kakirî

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /kɑːkɪˈɾiː/
• Kîtekirin: ka·ki·rî

Rengdêr

kakirî

1. tiştê/a ku bi kayê re hatiye tevlihevkirin
   • Dîwarên xaniyê we bi kevirên reş û bi heriya kakirî ve hatibûn jenîn. — (Mehmed Uzun: Tu Ithakî, 2005, r.47)
   • Ban bi heriya kakirî ve hatibû dagirtin. — (Mehmed Uzun, Mirina Kalekî Rind, Weşanxana Orfeus, 1987)
   • Dîwarên xanîyan bi kerpîçên ko bi heriya kakirî tête birîn, lêdikin: bê tu dar û dep. — (Herekol Azizan: Kurd û Kurdistan Bi çavê Biyaniyan 3 Hawar, Hj. 24, 1934 ji pirtûka Hawar 2 Hejmar 24-57 (1934-1943), Nûdem,1998, r. 629)

Etîmolojî

Ji ka +‎ kirin.