ilahî

Kurmancî

Navdêr

ilahî mê

1. xwedayî, rebanî

Etîmolojî

Ji il +‎ -ahî.

Ji wêjeya klasîk

• Di qesta wesl û dînê da
  Bi husna xwe ilahî kî
  Bi sehm û heybeta dînê — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Tirkî: ilâhî → tr