ecacok

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɛd͡ʒɑːˈd͡ʒoːk/
• Kîtekirin: e·ca·cok

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	ecacok	ecacok
Îzafe	ecacoka	ecacokên
Çemandî	ecacokê	ecacokan
Nîşandera çemandî	wê ecacokê	wan ecacokan
Bangkirin	ecacokê	ecacokino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	ecacokek	ecacokin
Îzafe	ecacokeke	ecacokine
Çemandî	ecacokekê	ecacokinan

ecacok mê

1. firtonek, bahoz

   Para xeydokan, çû ber ecacokan.

   • Bablîsokeke mezin bû. Ji rojên pêşîn ên ku rastî Cécileê hatibû çend dîmen li bin guhên hev ketibûn pêşî, bi dû re ji ber wê ecacokê Remezan ê ber xwe nedîta û wer tê werbibûya. — (Mîran Janbar, Qolyeya Cécileê, Weşanxaneya Lîs, 2012, çapa 1em, r. 44, ISBN 9786054497010)
   • Havîneke germ e, bi wexm e û bi ecac û toz e. Tu dibêjî qey ecacokê mala xwe nas kiriye û xwe li ber deriyê dikana vala vemaltiye. — (Redwanê Alî: Tilûrê Bêgane, Weşanên Welat, 1991, r. 100)
   • Dema ku Kero bi cerdevanên nûpêketî dikirin herin, bi kenekî mekroh "Keya Hîvda, were temaşe bike! Zilamê te bi xwe de mîz kiriye. Te kurên xwe yên pişo (newêrek) û bûkên xwe yên xweşik şandine bajêr ne? Nebêje me ew jibîrakirine..."gotin, û li pey xwe ecacokek ji tozê hiştin û çûn. — (Suzan Samanci: Dayika Hîvda, Nûdem, Hj.34, 2000, r. 95)

Etîmolojî

Ji ecac +‎ ok.

Werger

• Farisî: طوفان‎ → fa
• Tirkî: toz fırtınası → tr