betran

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
betran		herî betran

betran

1. kesê ku nefsa xwe pir diecibîne, zehîker

Etîmolojî

Ji erebî بطر‎

Jê

betranî

Ji Wêjeya Dînî

betir, ji ayetek

Werger

• Farisî: هوس باز‎ → fa, شهوت ران‎
• Îngilîzî: proud → en, sniffy → en, uppity → en, ^?blase → en
• Tirkî: gururlu → tr, mağrur → tr, kendini beğenmiş