bîr birin

Kurmancî

Biwêj

bîr birin

1. ketin bîre, hatin hiş, fikirîn
   • Min dît ku lazim e ez yekî dî têxim devrê, û bîra lanyon bir. — (Robert Louis Stevenson, (wergêr Ciwanmerd Kulek), Meseleya Seyr a Dr. Jekyll û Mr. Hyde, Avesta, 2020, r. 87, ISBN 978-605-2246-80-1)
   • Ji roja ku wî bîr biribû, ew tu caran negiriya bû. — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)
   • Kotan hê du salî bû, bîra tiştekî nedibir. — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)

   Bêşik min bîra mirina xwe û kûrayiya gorê nedibir. Hew min dît, bêvilên min şewitîn û aveke germ û nerm bi ser dev û sînga min da herikî. Min hinekî xwe tev da, cihê ko ez î tê da î teng û tarî bû. Tu ne çû min dît bêhna min jî çikiya. Hînga min bîr bir ko ez î di gorê da me. Min zûka qerqes bi ser xwe va anî ko di jêr va bi vekirina gorê mijûl bibim. Lê gava Xwedê bixwaze yekî ji tengiyê bi derxe, bê west jî dike. Hîn min destên xwe li tehtên ser xwe negerandi bû ko pê ra teqayek di tala serê min da vebû û bayekî sar di pê ra li nav çên min ket. Ronahiya hîvê siya cinawirekî bi ber çavên min xist. Ji ber ko teqa di ser serê min ra e fereh bû, min nîvê cendekê xwe tê ra bi der xist. Cinawir ji min tirsî û baz da. Heke ez ne şaş bim, hirç bû.(OSman Sebrî, Şeytanqûnî)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بیر برن‎

Werger

• Almanî: sich erinnern
• Îngilîzî: distinguish → en, sageness → en
• Tirkî: algılamak → tr, idrak etmek → tr, ihata etmek → tr, bilincine varmak → tr, fark etmek → tr, farkına varmak → tr, izan etmek, ^?çakmak → tr, ^?idrak et­mek