bêkîn

Kurmancî

Rengdêr

bêkîn

1. bêkerb, bêrik, bênefret, bênifir, bêneyarî, bêdijminatî, bêqîn

Etîmolojî

Ji bê- +‎ kîn.

Jê

• bêkînî
• bêkînîtî
• bêkîntî

Ji wêjeya klasîk

• Qurban bide qet mebêje kî ne
  Bêkîn e bira, eger bikîn e
  Yarê te ji bo te ra bira ye — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Tirkî: garazsız → tr, hınçsız → tr, kinsiz → tr