înisyator

Kurmancî

Navdêr

înisyator

1. pêşgavavêj, pêşhingavavêj, destpêker, piyoner,
   kesa/ê ku înisyatîvekê dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Têkildar

• înisyatîv

Ji wêjeyê

Pêwendîyên fransizan yên baş bi ”Xoybûnê“ ra bû sebeb, ko li ser sînorê Tirkîyê-Sûrîyê serttî saz bû û di pêwendîyên Îngilîs-Fransîyayê da dilsarî peyda bû. Ji her deran hevdu gunehkar dikirin. Kesên mêla Fransîyayê dikirin, digotin, ko înîsîatorê serhildana kurdan li Tirkîyê serhingê navdar Lawrence bû, ko xudêgiravî herdem li ser sînorê Tirkîyê-Sûrîyê bû.

(Têmûrê Xelîl: Peywendiyên Xoybûnê û Daşnaksûtyûnê, Nefel.com, 9/2010)

Etîmolojî

Bi rêya fransî initiateur yan initiator ji latînî initium (destpêk)

Werger

• Fînî: aloitteentekijä → fi
• Fransî: initiateur → fr
• Îngilîzî: initiator → en