kaw

Kurmancî biguhêre

Bilêvkirin biguhêre

IPA^(kilîd): /kɑːw/
Kîtekirin: kaw

Navdêr biguhêre

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kaw	kaw
Îzafe	kawê	kawên
Çemandî	kawî	kawan
Nîşandera çemandî	wî kawî	wan kawan
Bangkirin	kawo	kawino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kawek	kawin
Îzafe	kawekî	kawine
Çemandî	kawekî	kawinan

kaw nêr

Hestiyê çokên kewalan.
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Parçeyê tiştekî.
Hevmane: kerî, felqe
- Wî zebeş kaw kawî kir û da me, da ku em bixwin.
- Kaw hestiyên ji çokên pêz in. Berê li gundan xortan bi kawan dilîstin. Her xortekî tûre xwe kawan hebû. Li gora danîştinê kaw tên bi navkirinê. Wekî şek û çîk, tox û piştek. — (kurdenkirsehire.com, 12/2006)

Etîmolojî biguhêre

Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger biguhêre

Farisî: مغرور‎ → fa
Îngilîzî: priceless → en
Tirkî: aşık → tr, nazlı → tr

Rengdêr biguhêre

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
kaw	kawtir	herî kaw kawtirîn

kaw

Lê hatî, rind, bedew
- Gava ku min torbe davîte pîyê xwe, benikê sor jî li herdu alîyava ser minda dihatin. Ez zaf kaw dibûm u min tirê, -ez idî şivanekî tamim. — (Şivanê Kurmanca, Erebê Şemo)

Nêzîk biguhêre

Jê biguhêre

(lêker) kaw bûn
(lêker) kaw kirin
(navdêr) kawbûn
(navdêr) kawkirin
(rengdêr) kawbûyî
(rengdêr) kawkirî
nekaw

Etîmolojî biguhêre

Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.