evd

Kurmancî

Bilêvkirin

• 'evd
• IPA^(kilîd): /ɛvd/
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: evd

Navdêr

evd mê û nêr

1. benî, kole,
   kesa/ê neçar e hemî jiyana xwe belaş bo kesek din dixebite ango kar dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kesa/ê ku maf nîne bi xwe biryaran li ser karên xwe bide
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. kesa/ê binemrî Xwedê yan xwedayan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: عه‌ڤد‎

Herwiha

• 'abd
• ebd
• 'ebd
• 'evd

Dijmane

• azad
• serbest

Bide ber

• xulam, noker, bindest, benî, girtî, dîl, zindanî
• rizgar, serbest, serbixwe, xweser, berdayî

Jê

• (Lêker) kirin evd
• (Navdêr) evdbûn
• Evdal
• Evdile
• evdî
• evdîtî

Etîmolojî

Ji erebî عبد‎ ('ebd), hevreha aramî ܥܒܕܐ / עבדא ('ebda), erebiya başûrî ya kevirî 𐩲𐩨𐩵 ('bd), îbrî עבד (êved). Ji heman rehî: abid, abide, ibadet, ibadetullah, me'bûd, me'bed, ubûdiyet...

Werger

• Almanî: Diener → de nêr
• Farisî: عبد‎ → fa, بنده‎ → fa, غلام بنده‎ → fa
• Îngilîzî: slave → en
• Tirkî: kul → tr