ziqitîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /zɪqɪˈtiːn/
• Kîtekirin: zi·qi·tîn

Lêker

ziqitîn

1. Bi enîşk yan bi dest li yekî/ê xistin da ku ew kes bête hişyar kirin yan jî bala wî/wê bê kişandin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. Bi darekî yan tiştekî din bi sivikî bê ku ew kes bête êşandin li yekî hatin xistin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. Ew êşa/jana wek lêdana dil yan nabize ku li ciyekî laşê mirov çêdibe. Êşa/jana wek sancîyan dere û tê yan jî kêm û zêde dibe
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: زقتین‎

Bikaranîn

Diranê wî kurmî bibû û serê wî diziqitiya (wateya 3.)

Ava germ rijiyabû ser pêyê wê, sor bibû, peqên avê yên mezin û piçûk li ser bîrînê bela bibû, hinek ji wan peqan vebibûn û avek sipî û bi nêm ji wan dida der. Min jê pirsî tu çawa ye? Digot ciyê birînê diziqite, êşa birînê deri û tê û axek ji dil dikişand. (wateya 3.)

Têkildar

• ziqitandin

Bide ber

• êşîn

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: درد کشیدن‎ → fa, آزار دیدن‎
• Îngilîzî: to poke → en
• Tirkî: dirsekle vurmak, dirsek vurmak, dirsekle iteklemek

Mane 3

• Îngilîzî: (for pain) to throb → en
• Tirkî: zonklamak, sancımak → tr