xinamî

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /xɪnɑːˈmiː/
• Kîtekirin: xi·na·mî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	xinamî	xinamî
Îzafe	xinamiya	xinamiyên
Çemandî	xinamiyê	xinamiyan
Nîşandera çemandî	wê xinamiyê	wan xinamiyan
Bangkirin	xinamiyê	xinamiyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	xinamiyek	xinamiyin
Îzafe	xinamiyeke	xinamiyine
Çemandî	xinamiyekê	xinamiyinan

xinamî mê

1. (malbat) xizm, kesûkar, eqreba, mirov, meriv, lêzim,
   mirovên ku bi rêya zewacê bûne xizmên hev
   • Ne tenê ew bêavirû bûye, belkû malbata wî, kes û kar û xinamî û dost û yar û xêl û eşîreta wî jî bêavirû bûne. — (Perwîz Cihanî, Bilîcan, Nefel, 2002, ISBN 91-89687-12-4)

Jê

• xinamîtî

Etîmolojî

Deyn ji ermenî խնամի (xnami).

Werger

• Farisî: فامیل‎ → fa (fâmil)
• Tirkî: dünür → tr