unîk

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
unîk	unîktir	herî unîk

unîk

1. yekta, bêwêne, bêmîsal, bêhevber,
   tişta/ê ku ti tiştek din wek wê nîne
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. yekane, bênimûne, bêmînak, tenha^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji fransî [Peyv?] yan îngilîzî unique ji latînî unicus

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• yeqînî

Werger

• Almanî: ^?einmalig → de
• Fînî: ainutlaatuinen → fi
• Fransî: unique → fr
• Îngilîzî: unique → en
• Latînî: unicus → la
• Tirkî: eşsiz → tr