tar û bêjing kirin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /tɑːɾ uː beːˈʒɪnɡ kɪˈɾɪn/
• Kîtekirin: tar û bê·jing ki·rin

Lêker

tar û bêjing kirin (lêkera gerguhêz)
Rehê dema niha:
RP. Niha
	ez	tar û bêjing dikim
	tu	tar û bêjing dikî
	ew	tar û bêjing dike
	em, hûn, ew	tar û bêjing dikin
Fermanî	Yekjimar	tar û bêjing bike
	Pirjimar	tar û bêjing bikin
Rehê dema borî:
RP. Boriya sade
	min	tar û bêjing kir
	te	tar û bêjing kir
	wê/wî	tar û bêjing kir
	me, we, wan	tar û bêjing kir
Formên din: Tewandin:tar û bêjing kirin

tar û bêjing kirin lêkera biwêjî, gerguhêz

1. Li tiştekî winda bi hûrgilî gerîn.
   • Do pênûsa min li malê winda bû. Min hundir tar û bêjing kir lê dîsa jî min ew nedît. — (xalidxelo, BIWÊJ [arşîv], twitter.com, 2020)
   • Mirovê dil bi rehm û di heman demê de ji bazekî sîng-gewr dirîndetir û carinan jî ji hirça çiyê hovtir, her roj li hêleke gerdûna girover û germisoger jor û jêra axê tar û bêjing dike; axa wî nebese, li welatê reşikan, li yên çermsor û çermzeran cimî axa ku ne axa wî ye, dibe! — (Arjen Arî, Banga şa’ir [arşîv], diyarname.com, 2008)

Etîmolojî

Ji tar + û + bêjing + kirin.

Werger

• Tirkî: fıldır fıldır aramak → tr