sûc

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /suːd͡ʒ/
  • (rojhilatî)  IPA^(kilîd): /sʉːd͡ʒ/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: sûc

Navdêr

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sûc	sûc
Îzafe	sûcê	sûcên
Çemandî	sûcî	sûcan
Nîşandera çemandî	wî sûcî	wan sûcan
Bangkirin	sûco	sûcino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sûcek	sûcin
Îzafe	sûcekî	sûcine
Çemandî	sûcekî	sûcinan

sûc nêr

1. binas, tawan, guneh, xirabî, xeta, xeletî, cinayet, bêqanûnî, dijqanûnîtî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. sedem, sebeb, semed
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Nê ji me sûc û xeta tên û sîtem
  Lê ji te îhsan û xufran û kerem — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Herwiha

• sûnc
• sîc
• sîç
• suc
• suç
• sûç
• swîc
• swîç (2)

Bide ber

• bihane
• hêcet

Bikaranîn

Lêker:

• sûc kirin
• sûc bûn

Navdêr:

• sûckirin
• sûcbûn

Rengdêr:

• sûckirî

Etîmolojî

Ji tirkiya kevn [Peyv?] suç

Jê

• bêsûc
• bêsûcî
• bêsûcîtî
• bêsûctî
• bisûc
• bisûcî
• bisûcîtî
• bisûctî
• sûcandin
• sûcandî
• sûcdar
• sûcdarî
• sûcdarîtî
• sûcdartî
• sûcder
• sûcderî
• sûcderîtî
• sûcdertî
• sûcdêr
• sûcdêrî
• sûcdêrîtî
• sûcdêrtî
• sûcgêrr
• sûcgêrrî
• sûcî
• sûckar
• sûckarî
• sûckarîtî
• sûckartî
• sûcker
• sûckerî
• sûckerîtî
• sûckertî

Werger

• Almanî: Fehler → de nêr, Schuld → de mê, Untat → de mê, Vergehen → de nêr, Verschulden, Verbrechen → de nêr, ^?Delikt → de m, ^?Frevel → de m
• Erebî: ذنب‎, ^?جنية‎
• Farisî: تقصیر‎ → fa, جرم‎ → fa, گناه‎ → fa
• Îngilîzî: crime → en, offence → en, culpability → en, fault → en, ^?iniquity → en
• Tirkî: suç → tr, zeval → tr, cürüm → tr