qewam

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /qɛˈwɑːm/
• Kîtekirin: qe·wam

Lêker

qewam

1. bûyer, rûdan, qewimîn, tişta/ê ku qewimiye yan diqewime
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. gertev, serpêhatî, teşqele, bûniş, bûn, çêbûn^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Bide ber

• qewim

Jê

• qewimandin
• qewimîn

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Ji wêjeya klasîk

• Efxan digihane çerx-i etles
  Zînê ko nema qewam û quwwet
  Nalî biriyan û ket ji qudret — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Farisî: ضبط صوت‎ → fa
• Tirkî: hâdise → tr, olay → tr, vuku → tr