pêşekar

Kurmancî

Navdêr

pêşekar mê

1. pexşankar
   • Din'ma bi hekîmekê 'ecêbek
     Hadir xwe gihande pêşekaran
     Fi l-hali bûye nedîmê yaran — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
   • mîrê Bohtan mirof virêkirî babê Dijwarê ji Istanobolê înaye û her du jî kirine pêşekarêd xwe. — (Mele Mehmûdê Bazîdî, Cami’eya Riseleyan û Hikayetan Bi Zimanê Kurmancî, Lîs, 2010, çapa 1em, r. 118, ISBN 978-605-5683-27-6)

Etîmolojî

Ji pêşe +‎ -kar.

Werger

• Îngilîzî: proser → en, ^?prosateur → en, ^?prose writer, ^?prosaisti → en