pêçî

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /pˤeːt͡ʃˈˤiː/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: pê·çî

Navdêr

Pêçiyek.

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	pêçî	pêçî
Îzafe	pêçiya	pêçiyên
Çemandî	pêçiyê	pêçiyan
Nîşandera çemandî	wê pêçiyê	wan pêçiyan
Bangkirin	pêçiyê	pêçiyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	pêçiyek	pêçiyin
Îzafe	pêçiyeke	pêçiyine
Çemandî	pêçiyekê	pêçiyinan

pêçî mê

1. (anatomî) Parçeyên zirav yên bi serê her yek ji dest û piyên mirovan ve pênc lib hene.
   • Dema weku bi pêçîyên xwe kerînekên guh bixijiqînin direyin ji bo xwe direyin û niha jî ew bû, ne ew dengê ku ew têxista nav hesaban û saw bi ser xista. — (Îrfan Amîda, Şevek Şîzofren, Weşanên Lîs, 2018, r. 6, ISBN 9786058152175)

Herwiha

• bêçi
• pêçi

Hevmane

• til
• tibl
• tilî
• tilîk
• pence

Navên tilan

• pêçiya beranî, beranek
• pêçiya şehdê
• pêçiya nîvê, nêvdar
• pêçiya gustîlê, babelîç
• pêçiya qeleqîçê, qûlîçk

Etîmolojî

Maneya bingehîn tilên piyan bû, ji zimanên îranî, hevreha farisî پاچه‎ (paçê: pêyên biçûk, yên heywanan), farisiya navîn paçek, têkilî pê.

Jê

• şûnpêçî

Werger

til — binêre til