Rengdêr

biguhêre

naçar

  1. mecbûr, bêçare, seqer
    • Herçî ko nekir bi dînî iqrar
      Naçar gelek bi şîr fena bûn
      Hetta ko hinek bi dîn teba bûn
       — (Ehmedê XanîMem û Zîn~1692)
    • Destê bab û dayê neçûye qetla wî, naçar bûyî anîn, ew zarok di paçikan pêçayî danîne nêv sindûqekê û avetine Nîlê mubarek. — (Mela Mûsayê HekarîAmadekar: Hêmin OmerDurrû’l Mecalîs2022 ["1857"], r. 141)

Etîmolojî

biguhêre

Ji na + çare

Rengdêr

biguhêre

naçar

  1. neçar, bêçar, seqer