mitabiq

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
mitabiq	mitabiqtir	herî mitabiq mitabiqtirîn

mitabiq

1. libar, guncav, lihevkirî, lihevhatî, pêkhatî, miwafiq
   • Li gorî pêkhatina xalên li jor pêvajoya çekdanînê di demeke ku herdu alî mutabiq bin de pêk bê. — (Azadiyawelat.com, 11/2007)

Herwiha

• mutabiq

Jê

• mitabiqî
• mitabiqîtî
• mitabiqtî
• mitabiq bûn
• mitabiqbûn

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Tirkî: mutabık → tr