miqate

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: mi·qa·te

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
miqate	miqatetir	herî miqate (merkezî) tewrî miqate (rojavayî) miqatetirîn (soranîzm)

miqate

1. Kesa/ê ku li xwe hişyar.

   Hevmane: bisexbêr, bidîqet, haydar, baldar, agadar, hişyar, hayjixwehe

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مقاتە

Herwiha

• meqate
• miqayit

Jê

• miqate bûn (lêker)
• miqatebûn (navdêr)
• miqatebûyî (rengdêr)
• miqatehî
• miqatekirin (navdêr)
• miqatetî
• miqateyî

Etîmolojî

Ji erebî مُقَيَّد (muqayyad).

Werger

• Almanî: achtsam → de, ^?Aufmerksamkeit → de, ^?Beachtung → de
• Erebî: ^?حذر → ar
• Farisî: مواظب → fa, مورد توجه → fa
• Îngilîzî: attentive → en, cautious → en, ^?thrift → en, ^?tending → en
• Tirkî: dikkatli → tr, tedbirli → tr, mukayyet → tr