mîrza

Kurmancî

Navdêr

mîrza

1. ji mala mîran, keça yan kurrê mîrekî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. hêja, birêz, rêzdar, efendî, ezbenî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Mesmû' nekir bi sem'i idrak
  Mîrê ko bi navê Mîrza ye
  Mehda nezera wî kîmya ye — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Herwiha

• mîrzad
• mîrzade
• mîrze

Bide ber

• amoza
• biraza
• xwarza

Jê

• mîrzahî
• mîrzatî
• mîrzayî

Etîmolojî

mîr + -za, hevreha farisî میرزا‎ (mîrza), ji zimanên îranî.

Werger

• Almanî: Fürst → de nêr, Herr → de nêr, Prinz → de nêr
• Erebî: ولي العهد‎ → ar, سيد‎ → ar, أفندي‎ → ar, رب العمل‎ → ar, آغا‎ → ar, عزيز‎ → ar, ^?أمير‎ → ar
• Farisî: ولیعهد‎ → fa, میرزاده‎ → fa
• Îngilîzî: peer → en, noble → en, ^?respectful → en
• Tirkî: mirza → tr, mösyö → tr, sinyor → tr, çelebi → tr, sayın → tr