hafiz

Kurmancî

Navdêr

hafiz mê û nêr

1. kesa/ê ku tiştek ji ber kiriye,
   kesa/ê ku tiştekî ji ber dizane

   hafizê Quranê

   • K'ez û sazend-i mehfilha«
     Ji Hafiz qutbê şîrazî
     Mela fehm er bikî razî — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
2. kor, bêçav, kesa/ê ku bi çavên xwe nikare tiştan bibîne
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• hafez
• hafîz

• ḧafez
• ḧafiz
• ḧafîz

Jê

• (Lêker)hafiz bûn: kor bûn
• (Lêker) hafiz kirin

• (Navdêr) hafizbûn
• (Navdêr) hafizkirin

• (Rengdêr) hafizbûyî
• (Rengdêr) hafizkirî
• hafizî
• hafizîtî

• hafizker
• hafiztî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî hafize

Werger

• Erebî: ^?حافظ‎ → ar
• Farisî: حافظ قرآن‎ → fa
• Îngilîzî: ^?blind man → en
• Tirkî: hafız → tr, ^?görme engelli → tr