dilxwaz

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
dilxwaz	dilxwaztir	herî dilxwaz (merkezî) tewrî dilxwaz (rojavayî) dilxwaztirîn (soranîzm)

dilxwaz

1. minêkar, miştaq, bidil, xwezkar, xwezîkar, arezûmend, hewedar, arezûdar, xwezyar, xwazyar, xwezîyar, xwestekar, dilxwestî,
   kesa/ê ku dixwaze tiştekî bike,
   kesa/ê ku ne ji bêdilî yan neçarî tiştekî dike
   • Vê ra bileyîze tu bi setrenc
     Şertê xwe ji wî bixwaze dilxwaz
     Dê keşif bibit heqîqeta raz — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
2. Lîstokek e.
   • Diyar e ku dilxwaz şertekî bi nav û deng bû, ji ber ku di Mem û Zîna seydayê Xanî de jî heye. Ji bo ku Mîr rastiya evîna Memê ji Zînê re zanibe doza listika şetrencê lê dike. Kî zora kê bibe jî çu pere û diravan qezenc nake lê divê şerte wan bi dilxwaz be. Ango ya dilê xwe û xwesteka xwe eşkera bike. — (Mele Mehmûdê Bayezîdî, Amadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê Ekradiye, Weşanxaneya Nûbihar, 2010, r. 92, ISBN 9789944360678)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: دلخواز

Etîmolojî

Ji dil +‎ -xwaz.

Jê

• dilxwazane
• dilxwazî
• dilxwazîtî

Werger

• Almanî: ^?willens → de
• Farisî: آرزومند → fa, خواستار → fa, علاقمند → fa, مشتاق → fa, کنجکاو → fa
• Fînî: halukas → fi
• Îngilîzî: willing; volunteer, agreeable → en, desirous → en, eager → en, sympathetic → en, ^?keen → en, ^?desirer → en, ^?aspirant → en, ^?overeager → en, ^?tryhard → en, ^?wannabe → en
• Tirkî: eğilimli → tr, heveskâr → tr, hevesli → tr, duygudaş → tr, mütemayil → tr, sempatizan → tr, arzulu → tr, istekli → tr, ^?eğinik → tr, ^?eğimli → tr