Kurmancî biguhêre

Rengdêr biguhêre

Pozîtîv Komparatîv Sûperlatîv
dilxwaz dilxwaztir herî dilxwaz
dilxwaztirîn

dilxwaz

  1. minêkar, miştaq, bidil, xwezkar, xwezîkar, arezûmend, hewedar, arezûdar, xwezyar, xwazyar, xwezîyar, xwestekar, dilxwestî,
    kesa/ê ku dixwaze tiştekî bike,
    kesa/ê ku ne ji bêdilî yan neçarî tiştekî dike
    • Vê ra bileyîze tu bi setrenc
      Şertê xwe ji wî bixwaze dilxwaz
      Dê keşif bibit heqîqeta raz
       — (Ehmedê XanîMem û Zîn~1692)
  2. Lîstokek e.
    • Diyar e ku dilxwaz şertekî bi nav û deng bû, ji ber ku di Mem û Zîna seydayê Xanî de jî heye. Ji bo ku Mîr rastiya evîna Memê ji Zînê re zanibe doza listika şetrencê lê dike. Kî zora kê bibe jî çu pere û diravan qezenc nake lê divê şerte wan bi dilxwaz be. Ango ya dilê xwe û xwesteka xwe eşkera bike. — (Mele Mehmûdê BayezîdîAmadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê EkradiyeWeşanxaneya Nûbihar2010, r. 92, ISBN 9789944360678)

Bi alfabeyên din biguhêre

Etîmolojî biguhêre

Ji dil +‎ -xwaz.

biguhêre

Werger biguhêre