dilxwaz

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
dilxwaz	dilxwaztir	herî dilxwaz dilxwaztirîn

dilxwaz

1. minêkar, miştaq, bidil, xwezkar, xwezîkar, arezûmend, hewedar, arezûdar, xwezyar, xwazyar, xwezîyar, xwestekar, dilxwestî,
   kesa/ê ku dixwaze tiştekî bike,
   kesa/ê ku ne ji bêdilî yan neçarî tiştekî dike
   • Vê ra bileyîze tu bi setrenc
     Şertê xwe ji wî bixwaze dilxwaz
     Dê keşif bibit heqîqeta raz — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
2. Lîstokek e.
   • Diyar e ku dilxwaz şertekî bi nav û deng bû, ji ber ku di Mem û Zîna seydayê Xanî de jî heye. Ji bo ku Mîr rastiya evîna Memê ji Zînê re zanibe doza listika şetrencê lê dike. Kî zora kê bibe jî çu pere û diravan qezenc nake lê divê şerte wan bi dilxwaz be. Ango ya dilê xwe û xwesteka xwe eşkera bike. — (Mele Mehmûdê Bayezîdî, Amadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê Ekradiye, Weşanxaneya Nûbihar, 2010, r. 92, ISBN 9789944360678)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: دلخواز‎

Etîmolojî

Ji dil +‎ -xwaz.

Jê

• dilxwazane
• dilxwazî
• dilxwazîtî

Werger

• Almanî: ^?willens → de
• Farisî: آرزومند‎ → fa, خواستار‎ → fa, علاقمند‎ → fa, مشتاق‎ → fa, کنجکاو‎ → fa
• Fînî: halukas → fi
• Îngilîzî: willing; volunteer, agreeable → en, desirous → en, eager → en, sympathetic → en, ^?keen → en, ^?desirer → en, ^?aspirant → en, ^?overeager → en, ^?tryhard → en, ^?wannabe → en
• Tirkî: eğilimli → tr, heveskâr → tr, hevesli → tr, duygudaş → tr, mütemayil → tr, sempatizan → tr, arzulu → tr, istekli → tr, ^?eğinik → tr, ^?eğimli → tr