dilêş

Kurmancî

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	dilêş	dilêş	dilêş
Îzafe	dilêşa	dilêşê	dilêşên
Çemandî	dilêşê	dilêşî	dilêşan
Nîşandera çemandî	wê dilêşê	wî dilêşî	wan dilêşan
Bangkirin	dilêşê	dilêşo	dilêşino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	dilêşek	dilêşek	dilêşin
Îzafe	dilêşeke	dilêşekî	dilêşine
Çemandî	dilêşekê	dilêşekî	dilêşinan

dilêş

1. (mecazî) kesa/ê ku dilê wî diêşe
   • Ê başe bavê min, ma yekî Cihû (Yahûdî) danûstendinê ji dikana yekî Ereb dike? Naaaa! Ma yekî Ereb danûstendinê ji dikana yekî Cihû dike? Naaaa! Çima? Ji ber ku dijminên hev in û herdu alî jî naxwazin hevdu dewlemendtir bikin da ku perê alîyekî nebin fîşek û berik û li alîyê din nekevin. Aha şexsîyetî û helwesta rastîn ev e ellawekîl! Kesên ku xwedî xîret bin, dilêşên gel û welatê xwe bin, xwîna bav û bapîrên xwe ji bîr nekin, narin ji dijminê xwe danûstendinê nakin û perên xwe naxin bêrîka wan. — (Lotikxane.com, 12/2007)

Hevmane

• dilsoj
• dilşewat
• dilsoz
• wefadar
• pêbend
• pabend
• sadiq

Etîmolojî

dil + êşîn - -êş

Jê

• dilêşî
• dilbiêş

Werger

• Îngilîzî: ^?cardialgic → en, ^?heart-ache → en, ^?disturbing → en
• Tirkî: yürek acısı → tr, acıklı → tr