beyanker

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
beyanker		herî beyanker (merkezî) tewrî beyanker (rojavayî)

beyanker

1. kesa/ê yan tişta/ê ku tiştekî diyar dike anku xwiya dike,
   xwiyaker, xwiyaker, kifşker, ronker, zelalker, eşkereker, îlanker, ragihîner, diyarker, geşker
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Etîmolojî

Ji beyan +‎ -ker.

Jê

• beyankerî