beyanker

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
beyanker		herî beyanker

beyanker

1. kesa/ê yan tişta/ê ku tiştekî diyar dike anku xwiya dike,
   xwiyaker, xwiyaker, kifşker, ronker, zelalker, eşkereker, îlanker, ragihîner, diyarker, geşker
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji beyan + -ker.

Jê

• beyankerî