bêkes

 Binêre herwiha: Bêkes

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /beːˈkɛs/
• Deng (Amed)^ⓘ
• Kîtekirin: bê·kes

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêkes	bêkestir	herî bêkes bêkestirîn

bêkes

1. kesa/ê ku ti kesûkar yan heval yan alîkar nînin,
   bêxwedî, sêwî, êtîm, bêxwedan, bêxudan, bêdost, bêheval
   • Ah ji dest cewra evînê çi bikirim min bende em
     Sebr û taqet min neman lê bêkes û dermande em
     Ger bixwanî wer beranî bende em ta zinde em — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بێکەس‎
• kurdî-krîlî: бекәс

Jê

• bêkesî
• bêkesîtî
• bêkestî
• (Lêker) bêkes bûn
• (Lêker) bêkes kirin

• (Navdêr) bêkesbûn
• (Navdêr) bêkeskirin

• (Rengdêr) bêkesbûyî
• (Rengdêr) bêkeskirî

Etîmolojî

Ji bê- + kes.

Werger

• Almanî: alleinstehend → de, einsam → de, ohne Freunde, ^?Vollwaise → de, ^?Waise → de
• Farisî: بیغوله‎ → fa, بیچاره‎ → fa, بدبخت‎ → fa, بی کس‎
• Îngilîzî: lone → en, orphan → en
• Tirkî: bahtsız → tr, bedbaht → tr, garip → tr, kimsesiz → tr, mutsuz → tr, nasipsiz → tr, şanssız → tr, talihsiz → tr, tâlihsiz, bikes → tr, sapsız balta → tr, ^?adsız → tr, ^?gariban → tr, ^?ıssız → tr, ^?öksüz → tr

Zazakî

Mane

1. bêkes, yê ku kesê wî tûne be
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)