xwecih

Kurmancî

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	xwecih	xwecih	xwecih
Îzafe	xweciha	xwecihê	xwecihên
Çemandî	xwecihê	xwecihî	xwecihan
Nîşandera çemandî	wê xwecihê	wî xwecihî	wan xwecihan
Bangkirin	xwecihê	xweciho	xwecihino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	xwecihek	xwecihek	xwecihin
Îzafe	xweciheke	xwecihekî	xwecihine
Çemandî	xwecihekê	xwecihekî	xwecihinan

xwecih mê û nêr

1. Mirovê cihek hebe ji bo vehewyanê, rûniştvan, şênî, akincî, yê ku cihê xwe di derekê ra kirî.

   Ez li Duhokê xwecih im.

   • Evê bûyerê xwecihên wan gundan û bi taybeti ew her çiwar heval gelek bi xemxistin û ew handan ku biryara xwe zû bicîbînin. — (Sidqî Hirorî, Kurê Zinarê Serbilind, Weşanên Nûdem, Stokholm, 1996)
   • Ekradan zaf zulm û te'eddî (tehdarî û sitem) li xwecihan û re'iyyan dikirin û bîst û sih siwar dihatin û dibûne mêvanêd gundiyan. — (Mele Mehmûdê Bayezîdî, Amadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê Ekradiye, Weşanxaneya Nûbihar, 2010, r. 116, ISBN 9789944360678)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: خوەجه‎

Etîmolojî

Ji xwe +‎ cih.

Jê

• xwecih bûn
• xwecih kirin
• xwecihbûn
• xwecihkirin
• xwecihbûyî
• xwecihkirî

Werger

• Erebî: ساکن‎, مقيم‎, قاطن‎, ^?بلدي‎, ^?العاكف‎, ^?القار‎ (al-qār), ^?المكین‎, ^?الناقع‎, ^?حضري‎, ^?قریر‎, ^?راسخ‎, ^?راسي‎
• Farisî: ساکن‎ → fa
• Îngilîzî: settled → en, established → en, dweller → en, autochthonic → en, ^?autochthon → en, stable → en, steadfast → en
• Tirkî: yerleşik → tr, yerli → tr, ^?sakin → tr