temîn

Kurmancî

Navdêr 1

temîn mê

1. bicihanîn, encamdan, bicihkirin, misogerî, esehî, piştrastî, dabîn, pêbawerî, peydakirin, bidestxistin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• teimîn

Bide ber

• kemîn
• texmîn

Jê

• (lêker) temîn bûn
• (lêker) temîn kirin

• (navdêr) temînbûn
• (navdêr) temînkirin

• (rengdêr) temînbûyî
• (rengdêr) temînkirî
• bêtemîn
• bêtemînî
• bitemîn
• temînat
• temînî
• temînker

Etîmolojî

Ji erebî تَأْمِين‎ (taʾmīn).

Werger

• Almanî: Beschaffung → de m, Versicherung → de m, Versorgung → de m, Zufuhr → de, Beteuerung → de m, Besorgung → de m
• Erebî: ^?تأمين‎ → ar
• Farisî: بیمه‎ → fa
• Fînî: hankkiminen → fi, varmistaminen → fi
• Îngilîzî: supply → en, assurance → en, confidence → en, getting → en, obtaining → en, achieving → en, realization → en, ^?guarantee → en, ^?insurance → en
• Tirkî: temin → tr, sağlama → tr, elde etme, gerçekleştirme → tr, güvence → tr, sigorta → tr, teminat → tr

Navdêr 2

temîn mê

1. wêneyê yan nexşa ku mirov lê dinere û li ber wê nexşek din çêdike
   • Pirseka dîn e û ez ê bi dînatiya xwê bersiv bidim.
     Ez bi kurdî ji dayik bûm li ser berrikeka bi tiliyên dapîra min nîgarê Mezopotamya lêkirî.
     Ez dixewtim li ser pênc gezên bublînê ew ê dayika min navê xwe û yê babê min û yê Kurdistanê bi tîpên kurdî sentînê kesk û sor û zer têl û temînen xwe li ser neqişandîn. — (Selwa Gulî: Çima bi kurdî dinivîsî?, Amidakurd.com, 3/2007)

Herwiha

• temîne

Bide ber

• kemîn
• texmîn