saf

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /sɑːf/
• Jihevqetandin: saf

Rengdêr

saf

1. xwerû, pak, paqij, zelal, net, temîz,
   tişta/ê ku ti tiştek din nehatiye tevlîkirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. diyar, xwiya, eşkere, zelal, ron
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. çarekirî, helkirî, çareserkirî

   Mesele hê saf nebûye.

Ji wêjeya klasîk

• Şu'lê da tilyan û Cennet muncelî
  Hatî Hewwa û nezer da nûrî saf — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Jê

• (lêker) saf bûn
• (lêker) saf kirin
• (navdêr) safbûn
• (navdêr) safkirin
• (navdêr) safbûyî
• (navdêr) safkirî
• safî
• safîtî
• saftî

Bide ber

• sef

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: naiv → de, unverfälscht → de, ^?lauter → de, ^?gediegen → de
• Erebî: ساذج‎ → ar, غر‎, جاهل‎, بريء‎ → ar,بسيط‎ → ar, أبله‎, أهبل‎, أحمق‎,

أخرق‎,أبلد‎

• Farisî: بیغش‎ → fa
• Îngilîzî: artless → en, candide → en, childish → en, ingenuous → en, naïf → en, naive → en, naïve → en, ^?pure → en
• Tirkî: avanak → tr, bön → tr, budala → tr, cahil → tr, halis → tr, katışıksız → tr, katkısız → tr, masum → tr, net → tr, arı → tr, has → tr, öz → tr, saf → tr, salt → tr, ^?som → tr, ^?yalınç → tr

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng (Tirkiye (Îzmîr))^ⓘ

Navdêr

saf

1. rêz, qor, sef, ref
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. sade, arî, xwerû, saf, petî, xalî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. saxik, heynik, kawik, kawok, dilsax, dilsaf, safe dilê xwe

   kadıncağız saf biriydi jinik yeke safa dilê xwe bû