meşrû

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
meşrû	meşrûtir	herî meşrû meşrûtirîn

meşrû

1. legal, rewa, heq, mafdar, qanûnî, lejîtîm
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. yasayî, dadî, zagonî, hiqûqî, dadmendî, adil, edalî, dirist^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Ji wêjeya klasîk

• Ku em bikin lazim bûye
  Gerçî ne meşrû dabûye
  Derman necis bit mefu ye — (Feqiyê Teyran, )

Jê

• (lêker) meşrû bûn
• (lêker) meşrû kirin
• (navdêr) meşrûbûn
• (navdêr) meşrûkirin
• (rengdêr) meşrûbûyî
• (rengdêr) meşrûkirî
• meşrûbar
• meşrûbarî
• meşrûker
• meşrûtî
• meşrûyî

Etîmolojî

Ji erebî مَشْرُوع‎‎ (mašrūʿ), têkildarî şerîet.

Werger

• Almanî: legitim → de, echt → de
• Farisî: ^?روا‎ → fa, ^?مشروع‎ → fa
• Fînî: legitiimi → fi, oikeutettu → fi
• Îngilîzî: legitime → en, just → en, lawful → en
• Tirkî: meşru → tr