Kurmancî biguhêre

Bilêvkirin biguhêre

Navdêr biguhêre

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî meşk meşk
Îzafe meşka meşkên
Çemandî meşkê meşkan
Nîşandera çemandî meşkê wan meşkan
Bangkirin meşkê meşkino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî meşkek meşkin
Îzafe meşkeke meşkine
Çemandî meşkekê meşkinan
 
Çend kes meşkê dikên anku dikilînin.

meşk

  1. kil, postê sewalan yê ku şîr tê de tê kan / kilandin anku şilqandin daku nîvişk bi ser bikeve
  2. (henekî) zik, ûr
    beşê leşî yê ku dikeve navbera sîngî û navtengê,
    cihê ku xwarina xwarî diçe tê de

Bi alfabeyên din biguhêre

Bide ber biguhêre

Têkilî biguhêre

Bikaranîn biguhêre

Lêker:

Navdêr:

biguhêre

Etîmolojî biguhêre

Hevreha soranî مه‌شک(meşk) û مه‌شکه(meşke), kurdiya başûrî meşke, farisî مشک(meşk), pehlewî meşk, hexamenişî 𐎶𐏁𐎣𐎠 (meşka-), hindî मशक (maśak), tirkiya osmanî مشك(meşk), ermeniya kevn մաշկ (maşk), yûnaniya kevn μέσκος (méskos), yûnaniya kapadokî μάσκι (máski), gurciya kevn მაშკი (maşki)... hemû ji aramî [Peyv?] ܡܫܟܐ (meşka), hevreha erebî مسك‎ (mesk), îbrî משך (meşek), akadî 𒋢 (mašku [KUŠ]), misriya kevn

mskAF27

(msk3)... hemû ji proto-afroasyayî *masak-.

Eslê peyvê di zimanên afroasyayî de bi wateya giştî ya post / pîst e lê di zimanên din de wê wateyeke bertengtir û taybetî wergirtiye.

Werger biguhêre

Tirkî biguhêre

Navdêr biguhêre

meşk

  1. meşq
  2. heng, bezm