kufrî
Kurmancî biguhêre
biguhêre
Zayenda mê ya binavkirî | ||
---|---|---|
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | kufrî | kufrî |
Îzafe | kufriya | kufriyên |
Çemandî | kufriyê | kufriyan |
Nîşandera çemandî | wê kufriyê | wan kufriyan |
Bangkirin | kufriyê | kufriyino |
Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | kufriyek | kufriyin |
Îzafe | kufriyeke | kufriyine |
Çemandî | kufriyekê | kufriyinan |
kufrî mê
- bêîmanî, bêdînî, bêolî, bawernekirina ji xwedê û dînî
- Ew kesê kufriyan dike, naçê biheştê.
- çêr, xeber, dijûn, sixêf, zêf
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Ji wêjeya klasîk biguhêre
- Di têkil zulmet û nûr tê
Me kufrî dî di îmanê
Me kufrî dî di islam bê — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
Bi alfabeyên din biguhêre
Herwiha biguhêre
Bide ber biguhêre
Jê biguhêre
Etîmolojî biguhêre
Ji erebî [Peyv?], têkildarî kafir, kufir, kufristan.