kofî
Kurmancî biguhêre
Bilêvkirin biguhêre
biguhêre
| Zayenda mê ya binavkirî | ||
|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | kofî | kofî |
| Îzafe | kofiya | kofiyên |
| Çemandî | kofiyê | kofiyan |
| Nîşandera çemandî | wê kofiyê | wan kofiyan |
| Bangkirin | kofiyê | kofiyino |
| Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | kofiyek | kofiyin |
| Îzafe | kofiyeke | kofiyine |
| Çemandî | kofiyekê | kofiyinan |
kofî mê
- laçik, serpoş, kefî, egale, dersok, xafik, kevînk,
çîtê mirov pirça anku porê xwe diniximînin (bi taybetî jin)- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- Kofî didane ser çoka xwe, deh dizmal didane ber, girêdidan; wextê didane serê xwe dizmal hemû diçûne ser namila wan, hemû dizmalên rengbireng bûn, bendikek jî bi kofî ra hebû girêdidan, nedişiqitî.
- xavik, nerme, şerpa, kitan, desmal, poşî, yazme, şelbe, çarok, çît, hubirî, çarik, dolbend, melkezêt, şaşik, şar, pate, şelpe[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].
Ji wêjeya klasîk biguhêre
- Talan dikirin nebat û insan
Kofî ji cewahiran mukellel
Koter ji netrikan muselsel — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
Bi alfabeyên din biguhêre
Herwiha biguhêre
Etîmolojî biguhêre
Herwiha kefî, kevînk, ji erebî كوفية (kûfiye), ew bi xwe ji zimanekî ewropî, bo nimûne ji latînî [Peyv?] cofia, ev jî ji zimanekî germenî *kuffju-, bidin ber almaniya kevn kupfia, almaniya navîn kupfe, îngilîzî (bi rêya fransî) coif. Ji heman rehî herwiha: kuafor. Di erebî de li gor etîmolojiya gelêrî carinan tê gotin ku ji navê bajarê Kûfe yê Iraqê ye lê ev ne rast e.