kepî

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kepî	kepî
Îzafe	kepiya	kepiyên
Çemandî	kepiyê	kepiyan
Nîşandera çemandî	wê kepiyê	wan kepiyan
Bangkirin	kepiyê	kepiyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kepiyek	kepiyin
Îzafe	kepiyeke	kepiyine
Çemandî	kepiyekê	kepiyinan

kepî mê

1. (anatomî) organa bêhnkirinê,
   parçeya leşî ya li rû ya mirov û candarên din bêhna xwe tê re dikişînin û berdidin,
   pê bêhn dikin tiştan û kilmûşî tê re diavêjin

   Hevmane: difin, bêvil, poz, lût

Herwiha

• kepû
• kepwî

Bide ber

• kefî
• kevî
• kerî

Etîmolojî

Herwiha kepû, hevrehên soranî کەپۆ‎ (kepo), کەپۆڵ‎ (kepoł), کەپۆڵک‎ (kepołk), kurdiya başûrî کەپوو‎ (kepû), کەپووڵ‎ (kepûł), کەپووڵک‎ (kepûłk), goranî کاپۆڵیە‎ (kepûłiye), sanskrîtî कपाल (kapā́la), hindî कपाल (kapāl) û कपार (kapār), latînî caput, almanî Haupt... hemû ji proto-hindûewropî *kaput- (“kulox, ser”).

Werger

poz — binêre poz