ademî

Kurmancî

Navdêr

ademî

1. jin û zelam û keç û kurr û bûnewerên din yên bi du piyan dimeşin û dikarin biramin û biaxivin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Nişanî ger ji dil nek'ra te perhîz
  Mebîn ev ger bi sûret ademî ne
  Hemî dar in ji êgir ra kirî rîz — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• ademîza
• ademîzad
• benîadem

Hevmane

• benderuh
• beşer
• insan
• însan
• kes
• merdim
• mere
• meriv
• merov
• miro
• mirov

Etîmolojî

Ji Adem + -î

Werger

• Almanî: Mensch → de nêtar, menschlich → de
• Çekî: člověk → cs
• Erebî: ^?انسان‎ → ar
• human being
• Estonî: inimene → et
• Farisî: فرزند آدم‎, آدمی‎ → fa
• Fînî: ihminen → fi, ihmisolento
• Fransî: être humain → fr nêr
• Înterlîngua: esser humano nêr
• Îtalî: essere umano → it nêr
• Japonî: 人間 → ja (にんげん, ningen)

• Portugalî: ser humano → pt nêr
• Spanî: ser humano → es nêr
• Swêdî: människa → sv g
• Tirkî: insan → tr