çîk

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /t͡ʃiːk/
• Kîtekirin: çîk

Navdêr

çîk

çîk mê

1. (xwarin) Xureke ku ji bilxur, pîvaz, sîr, salçe, xwê, rûnê zeytûn û herwiha goşt, pûng, meydenoz ve çêdibe. Ev xurek nayê pijandin bi destan ve tê hesilandin heta ku bilxur nerm be û bê xwarin.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. filan tişt
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
3. kîr yan gun
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
4. (Xorasan, Qers) stêr,herwiha dema ku stêrk dibriqin ″çîk veda″ dibêjin an jî dema ku kevirên heste li hev didin ku birq derdixe ″çîk veda″ tê gotin.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• çîka çilek
• çîksayî

Jê

 

• (lêker) çîk bûn
• (navdêr) çîkbûn
• (rengdêr) çîkbûyî
• (lêker) çîk kirin
• (navdêr) çîkkirin
• (rengdêr) çîkkirî

Etîmolojî

Bi maneya xwarin: onomatopoetîk; dema xurek wek mîna hevîr tê hesilandin dengê çîkeçîk derdixe nav. Herwiha bide ber tirkî çiğ köfte (“kofteya xav”).

Werger

• Almanî: Funke → de m
• Farisî: ستاره‎ → fa
• Îngilîzî: dingus → en, doohickey → en, res → en
• Tirkî: çiğ köfte → tr,çakın → tr, çıngı → tr, , hüküm → tr, kıvıl → tr, kıvılcım → tr, nazar → tr, sancı → tr, şerare → tr, şey → tr, uçkun → tr, ^?zamkinos → tr, ^?zarp → tr

Navdêr 2

çîk mê

1. (dilop, çilk, libên avê, hebên baranê) Binêre: çip
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. dilopên gemarî yên pijiqî.

   Çîk li pantorê te ketiye, wê derxe.

Navdêr 3

çîk nêr

1. (Çirîskên êgir, libên êgir, hebên biçûk ên agir) Binere: çip

Navdêr 4

çîk

1. (ajelên difirrin) Binere: çûk (1)

Navdêr 5

çîk

1. (çi tişt) Binere: çi û tişt

Navdêr 6

çîk

1. (hedef di yariya çûkanê de) Binere: çûk (2)

Rengdêr

çîk

1. (çîksayî, çîksahî) Binere: çîksayî