yî

Kurmancî

Formeke lêkerê

yî

1. forma dema niho ji lêkera bûn bo kesa/ê duyem ya / yê yekjimar dema peyva berî wê vokal be

   Tu mamoste yî.
   Tu ne swêdî yî.

Nêzîk

• î

Ji wêjeya klasîk

• Ez dizanim La îlahe îlla Tu yî,
  Ew Muhemmed hemberê îsmek bûyî — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Bide ber

• -yî
• -î

Binêre herwiha

• e
• î
• im
• -im
• in
• me
• -me
• ne (2)
• ye

Etîmolojî

Ji proto-hindûewropî *h₁ésti (ji *h₁es-), proto-îranî esî, hevreha î, -î û -yî yên kurmancî, farisî -î, soranî -î, ermenî ես (es), slaviya kevn єси (êsi), latînî es (fransî es), lîtwanî esi... Herwiha me, ye û ne jî ji heman rehê *h₁es- yê proto-hindûewropî ne.

Werger

• Almanî: bist → de
• Îngilîzî: ^?are → en