welehîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /wɛlɛˈhiːn/
• Kîtekirin: we·le·hîn

Lêker

welehîn

1. welehî

Etîmolojî

Ji weleh +‎ -în.

Ji wêjeya klasîk

• Mir'atê sikenderî li pêş e
  Behrun we-lehe l-'ukûsu emwac
  Dora qemerê ji ber şefeq da — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Tirkî: vallahi → tr