Kurmancî biguhêre

Bilêvkirin biguhêre

Lêker biguhêre

tar û bêjing kirin (lêkera gerguhêz)
Rehê dema niha: tar û bêjing -k-
RP.
Niha
ez tar û bêjing dikim
tu tar û bêjing dikî
ew tar û bêjing dike
em, hûn, ew tar û bêjing dikin
Fermanî Yekjimar tar û bêjing bike
Pirjimar tar û bêjing bikin
Rehê dema borî: tar û bêjing -kir-
RP.
Boriya
sade
min tar û bêjing kir
te tar û bêjing kir
wê/wî tar û bêjing kir
me, we, wan tar û bêjing kir
Formên din:  Tewandin:tar û bêjing kirin

tar û bêjing kirin lêkera biwêjî, gerguhêz

  1. Li tiştekî winda bi hûrgilî gerîn.
    • Do pênûsa min li malê winda bû. Min hundir tar û bêjing kir lê dîsa jî min ew nedît. — (xalidxelo, BIWÊJ [arşîv], twitter.com2020)
    • Mirovê dil bi rehm û di heman demê de ji bazekî sîng-gewr dirîndetir û carinan jî ji hirça çiyê hovtir, her roj li hêleke gerdûna girover û germisoger jor û jêra axê tar û bêjing dike; axa wî nebese, li welatê reşikan, li yên çermsor û çermzeran cimî axa ku ne axa wî ye, dibe! — (Arjen Arî, Banga şa’ir [arşîv], diyarname.com2008)

Etîmolojî biguhêre

Ji tar + û + bêjing + kirin.

Werger biguhêre