sira

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /sɪˈɾɑː/
• Kîtekirin: si·ra

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sira	sira
Îzafe	siraya	sirayên
Çemandî	sirayê	sirayan
Nîşandera çemandî	wê sirayê	wan sirayan
Bangkirin	sirayê	sirayino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sirayek	sirayin
Îzafe	sirayeke	sirayine
Çemandî	sirayekê	sirayinan

sira mê

1. Kirina tiştekî/ê li dû hev.

   Hevmane: dor, nobet, ger

2. kiyû, rêz, qor, li dû hev sekinîn ta ku her yek li dû hev bikare tiştekî bike

   Sira pirr dirêj e. ― Kesên dixwazin tiştekî bikin, ketine dû hev.

Herwiha

• sire

Jê

• (lêker) ketin sirayê
• (lêker) sira girtin

• (navdêr) siragirtin

• (rengdêr) siragirtî
• bêsira
• bêsirahî
• bêsiratî
• bêsirayî
• bisira
• bisirahî

• bisiratî
• bisirayî
• siragir
• siragirî

Etîmolojî

Hevreha tirkî sıra, herdu ji yûnanî σειρά (seirá).

Werger

• Fînî: jono → fi
• Fransî: file → fr
• Îngilîzî: queue → en, line → en
• Tirkî: sıra → tr

Formeke navdêrê

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Îzafe	sira	sirên

sira mê

1. Rewşa îzafeyî ya yekjimar a binavkirî ya sir.

Bîkoliya naverast

Navdêr

sira

1. (heywan) masî

Îbanagî

Navdêr

sira

1. (heywan) masî

Masbate sorsogon

Navdêr

sira

1. (heywan) masî

Miraya bikolî

Navdêr

sira

1. (heywan) masî

Kornî

Navdêr

sira nêr

1. (malbat) bav, bab

Palî

Navdêr

sira

1. ser, qaf

Tetûmî

Cînav

sira

1. ew (pirjimar), wan

Sicîlî

Navdêr

sira mê

1. (zeman) êvar

Pangasînanî

Navdêr

sira

1. (heywan) masî