sena

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /sɛˈnɑː/
• Jihevqetandin: se‧na

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sena	sena
Îzafe	senaya	senayên
Çemandî	senayê	senayan
Nîşandera çemandî	wê senayê	wan senayan
Bangkirin	senayê	senayino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	senayek	senayin
Îzafe	senayeke	senayine
Çemandî	senayekê	senayinan

sena mê

1. pesn, meth, hemd,
   bi qencî behsê kesekî yan tiştekî kirin

   Pesn û sena bo Xwedê,
   Wî gelek pesn û senaya min kir. (Wî got ku ez gelek baş im.)

Ji wêjeyê

• Kay cismê letîf ê subhetî roh!
  Dergahê beden li ber te meftûh.
  Ez hêvî dikim ku bê teweqquf.
  Rencîde qedem be bê tekelluf.
  Carek here suddetelseadet.
  Gavek here sudretelnihayet.
  Ewwel here bibose astanê.
  Paşê here pêş dilistanê.
  Emma bi tewaduî û teizîm.
  Sed mertebe ihtiram û tekrîm.
  Ahiste ji bo bike duayê.
  Wa besteyî wê bike senayê.
  Şayiste bike tu ihtiramê.
  Destbeste vewest bike selamê. — (Ehmedê Xanî: Mem û Zîn, 1695)

Jê

• senaxwan

Etîmolojî

Ji erebî سناء‎ (senai), hevreha aramî ܫܢܐ (şenna)

Werger

• Farisî: ^?ثنا‎ → fa
• Tirkî: övgü → tr, sena → tr

Maltayî

Navdêr

sena mê

1. (zeman) sal
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Tirkî

Navdêr

sena

1. pesn, sena
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)