rehguzer

Kurmancî

Navdêr

rehguzer mê

1. duriyan, sêriyan, çariyan: cihê ku gelek rê lê digihîn ser hev.
   • Tozekê bîn bi xwe ra ta bikirîn kuhlê beser
     Li terîqa qedema dilber-i wê rehguzerê
     Da bibînî senema min tu bikîn xwe bide xet — (Dîwana Melayê Cizirî)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.