qelbî

Kurmancî

Navdêr

qelbî mê

1. rewşa qelbbûnê
2. ji dil^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji qelb + -î

Ji wêjeya klasîk

• Li-yetme'inne qelbî 'eynu l-yeqîn dibexşit
  'Eynu l-'iyan divêtin kafî nehin dirayet — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Tirkî: kalbî, ^?kardiyak → tr