manê

 Binêre herwiha: mane, Mane, mãne, û måne

Kurmancî

Hoker

manê

1. jixwe, nê, nexwe, zaten

   Manê eger te bela xwe ji marî vekiribûya, marî bi te venedida.

   • Manê heke pîla jî be wekî xwe namîne û dê hête helandin. — (Sidqî Hirorî, Kurê Zinarê Serbilind, Weşanên Nûdem, Stokholm, 1996)

Bide ber

• mane
• ma ne
• mane
• manî

Etîmolojî

ma + nê

Werger

• Tirkî: ^?yüzünden → tr

Mane

manê (cureyê peyvê?)

1. Guhartoyeke man (“ji "man"”).

Mane

manê (cureyê peyvê?)

1. Guhartoyeke mane (“ji "mane"”).