konsonant

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /koːnsoːˈnɑːnt/
• Kîtekirin: kon·so·nant

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	konsonant	konsonant
Îzafe	konsonanta	konsonantên
Çemandî	konsonantê	konsonantan
Nîşandera çemandî	wê konsonantê	wan konsonantan
Bangkirin	konsonantê	konsonantino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	konsonantek	konsonantin
Îzafe	konsonanteke	konsonantine
Çemandî	konsonantekê	konsonantinan

konsonant mê

1. (zimannasî) dengdar, tîpên bêdeng, herfên ku serbixwe nayên bikaranîn
   (di kurdî de: b, c, ç, d, f, g, h, j, k, l, m, n, p, q, r, s, ş, t, v, w, x, y, z,
   ne: a, e, ê, i, î, o, u, û
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• konson

Dijmane

• vokal

Etîmolojî

Konsonant bi rêya îngilîzî consonant yan konson bi rêya fransî consonne ji latînî consonans ji con (pê re, li gel û sonare (deng jê hatin)

Jê

• konsonantî

Werger

• Almanî: Konsonant → de m, Mitlaut → de m
• Çekî: souhláska → cs m
• Esperantoyî: konsonanto → eo
• Fînî: konsonantti → fi, kerake → fi
• Fransî: consonne → fr m
• Holendî: medeklinker → nl m
• Îbranî: עיצור ('ytzur)
• Îngilîzî: consonant → en
• Îtalî: consonante → it m
• Japonî: 子音 → ja (しいん, shi-in), 子音字 → ja (しいんじ, shi-in-ji)
• Mecarî: mássalhangzó → hu
• Rusî: согласная (soglásnaja)
• Swêdî: konsonant → sv g
• Telûgûyî: హల్లు (hallu)

Tirkî

Navdêr

konsonant

1. dengdar, bêdeng
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)