hearsay

Îngilîzî

Bilêvkirin

• Deng (DYA)^ⓘ
• Kîtekirin: hear·say

Navdêr

hearsay (bi gelemperî nejimarbar, forma pirjimar hearsays)

1. Agahiyên ku ji aliyê kesekî ve li ser kesekî din hatiye bihîstin ku bi têra xwe nayê piştrastkirin.
2. (hiqûq) Delîlên raporên kesên din esas digire, ku bi normalî neqebûlbar in ji ber ku ew li şûna zanîna şexsî, ne di bin sondê de hatine çêkirin.
3. (hiqûq) Beyaneke derveyî-mehkemeyê ku li mehkemeyê ji bo rastiya mijara îdiakirî tê pêşkêşkirin, ku bi normalî neqebûlbar e, ji ber ku ji pirsyarkirina çeperastkî (cross-examination) derbas nebûye, heta ku beyanên bihîstinî bikeve nava yek ji istisnayan.

Hevmane

• gossip
• report
• rumor

Jê

• hearsay evidence
• double hearsay

Etîmolojî

Ji îngilîziya navîn hyere-zigginge (1340), here sey (teqrîben 1438), ji fraza heren seien (“gotinên [însanan] bihîstin”). Bide ber bi almaniya bilind a navîn hœrsagen (sedsala 14em), Hörensagen a modern jî jê hatiye.

Binêre herwiha

• as they say
• hear
• hear tell
• so they say
• you know what they say